Od sutra nova izložba u galeriji Meander
U petak, 7. februara, sa početkom u 19 sati, u galeriji Meander u Apatinu biće upriličeno otvaranje izložbe “KOORDINATE POTREBE” Sandre Ninić i Nemanje Petrić.
Svi ljubitelji umetnosti ovu postavku će moći pogledati do 27. februara.
“Potreba se definiše kao „stanje fiziološkog, psihološkog ili socijalnog nedostatka neophodnog za funkcionisanje organizma, kao i težnja da se nezadovoljavajuće stanje prevaziđe dostizanjem odgovarajućeg cilja“. Čest uzrok ovih nedostataka je okruženje, koje je centralni motiv u slikarstvu Sandre Ninić. Koristeći kolažne sklopove predela i figura, autorka stvara dve vrste prostornog prikaza – urbani i ruralni pejzaž. Oni su, pored prikazanih motiva, dodatno sugerisani naslovima poput „Peške na pijac“ i „Muvanje kroz pustinju“.
Pored topografskog dualiteta, u ovoj seriji slika javljaju se i motivi multikulturalnosti, uvedeni krozprikaze ljudi daleko-istočnih ili tropskih krajeva, kao i feministički elementi, koji su najjasniji u slikama poput „Femme“, „Rekreativno plašćenje“ i „Četiri Gracije“. Raznovrsnost i raznorodnost tema biva propraćena odabirom kolaža tj. kolažne slike, koja, prema rečima autorke,sugeriše „višestruku prirodu ljudskih iskustava“. Ovo vizuelno sredstvo, kroz nemoguće prikaze dodatno dočarava kakofoniju utisaka današnjice, i služi da ilustruje unutrašnji svet opažaja, doživljaja i iskustava savremenog čoveka.
Idući po različitim prostranstvima, kulturna geografija postaje tematski okvir, u čijem središtu se nalazi želja za izazivanjem tradicionalnih društvenih obrazaca. Može se reći da socijalna diferencijacija, bazirana na lokacijskom dualitetu urbanog i ruralnog, predstavlja horizontalu u koordinatnom sistemu ovog slikarskog dvojca (X-osa).
U vorholovskom duhu, Nemanja Petrić biva uzdržan od davanja suda o društvu današnjice.
Njegovo slikarstvo služi kao ogledalo. Ono je skoro pa indiferentno prema svetu; tu je samo kako bi dokumentovalo. Ipak, potpuna „ogledalska slika“, ili potpuni odraz savremenosti biva narušen odabirom tema autora. Tu se stvara mala pukotina na ogledalu, koja predstavlja onaj subjektivni, stvaralački pristup/potrebu. Ona je pokazatelj slikarevog uvezivanja tema, ličnosti, simbola, motiva i vremena. Dakle, autor ipak ne biva samo pasivni pokazatelj društvenog stanja današnjice i njegovih mehanizama, već se trudi da, kroz dozu humora, ublaži ili anestezira socijalnu bol.
Ako je prostor centralna osa slika Sandre Ninić, onda je vreme centralna, Y-osa u slikarstvu Nemanje Petrića. Idući od Jugoslavije u slikama „Ćao-ćao“ i „Jedinstvo“, preko kultnih ličnosti poput Brusa Lia (na slici „100% on the ground“) ili Silvestra Stalonea („Rocky 100“) koje su obeležile filmske ekrane u prošlom veku, do Duška Dugouška i Dimitrija Pantića iz filma Tesna koža u slici „Odrastanje“, vertikala vremena postaje tangenta sadašnjeg trenutka. Tačka dodira nalazi se u relevantnosti teme za savremenog čoveka, tj. prema rečima autora, u „fenomenima koji svojim prisustvom snažno utiču na naše oblikovanje svesti“. Dakle, u ovoj seriji slika, ogleda se potreba kao stanje socijalnog nedostatka neophodnog za funkcionisanje njegovog „umetničkog organizma“. Drugim rečima, javlja se želja da se beleže društveni rebusi, osvrćući se na relevantnost prošlosti za sadašnjost.
Nemogući prikazi i društvo postaju ključne tačke tematskih osa Sandre i Nemanje.
Koordinate ovih tačaka (X, Y) bile bi prostor-vreme i kultura sadašnjost. Može se, u okviru ovog svojevrsnog Dekartovog sistema, uočiti i tačka preseka dve ose: potreba. Kod Sandre Ninić, potreba se ogleda u želji za izazivanjem tradicionalnih normi i jukstaponiranju sredina i kultura.
Kod Nemanje Petrića, ona je stvaralački pokretač koji ima za cilj ukazivanje kulturnih paterna i posledica njihovih neizbežnih mehanizama uticaja na savremenog čoveka.”
